Lilypie Second Birthday tickers
Πω, πω... γκομενάκια...!



Αλλά ρε παιδάκι μου, έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας!

(δε βαριέσαι, μπορεί τελικά να μ' αρέσουν οι ώριμοι άντρες...)

Χι, χι, χι...

Εττικετούλες: ,   40 Comments
Αυτοδιοίκηση my ass...



Ε, λοιπόν, αυτή η κατάσταση μου έχει κάνει τα νεύρα κορδέλες.

Έχω το πιο high-tech καρότσι στον Γαλαξία (όχι το σούπερ-μάρκετ), αλλά παρ’ όλα αυτά όποτε γυρνάω από βόλτα χρειάζομαι τουλάχιστον μισή ώρα να συνέλθω από το κούνημα. Και να φανταστείτε ότι χλαπακιάζω και πέντε-έξι δραμαμίνες πριν ξεκινήσουμε. Προφανώς ο Δήμαρχος της γειτονιάς εδώ κάνει συλλογή από λακκούβες, δεν εξηγείται αλλιώς. Είναι και η μάνα μου λίγο “γκάου”, πιάνει και την πάρλα με τον μπαμπά, ε, πάει, θα τα χαλάσουμε τα αμορτισέρ.
Σήμερα σημαδέψαμε μια μεγάλη. And guess what: την πετύχαμε! Αν δεν φόραγα κι αυτήν την αεροδιαστημική ζώνη ασφαλείας θα είχα γίνει το πρώτο μωρό εδάφους-αέρος στον πλανήτη.

Αμ, το άλλο; Είχε ο μπαμπάς τη φαεινή ιδέα να πάμε μια βόλτα κι από το κολυμβητήριο στο παρακάτω τετράγωνο. Δε λέω… βολικό, αλλά σε καμιά δεκαριά χρόνια που θα μπορώ να πηγαίνω με τα πόδια. Προς το παρόν διαπιστώσαμε οικογενειακώς πως για να μπούμε μέσα έπρεπε να ανέβουμε χίλια οχτακόσια πενηνταδώδεκα σκαλοπάτια. Μα που πας ρε Καραμήτρο; Ούτε μια ράμπα; Ένα μαδέρι οικοδομής; Κάτι; Κι οι ανάπηροι δηλαδή πως θα μπαίνουν μέσα; Θα κάνουν άλμα επί κοντώ; Άει σιχτίρ για τοπική αυτοδιοίκηση (με κάνουνε και βρίζω και θα μου μείνει κανα κουσούρι…)

Το κορυφαίο δε, ήταν όταν περάσαμε δίπλα από έναν καινούργιο βρεφονηπιακό σταθμό που μόλις τελείωσε. Υπέρτατο! Ένα τετράγωνο μπετόν “πράγμα” μπορδοροδοκόκκινο με κάτι γαλάζιες και ροζ πιτσιλιές, maximum 150 τετραγωνικά, άντε κι άλλα εκατό κήπος. Και την ώρα που στρίβουμε την βλέπω. Την ταμπέλα. “Προϋπολογισμός Έργου: 984.000 ευρώ”. Τους μουντζώνεις ή δεν τους μουντζώνεις; Άμα έκανε αυτό κοντά ένα εκατομμύριο ευρώ, τότε το σπίτι μας κάνει τέσσερα (εκατομμύρια). Να το πουλήσουμε, να χτίσουμε δυο-τρεις τέτοιους, να βγάλουμε και κανα φράγκο να το επενδύσουμε σε δομημένα ομόλογα!

Προφανώς δεν άντεξα άλλο και άρχισα τα “Ουάαα, ουάαα…” οπότε και αποφασίστηκε παμψηφεί να επιστρέψουμε. Από ένα ανοιχτό παράθυρο ακουγόταν ένας τύπος που έβγαζε τα απωθημένα του πάνω σε μία ταλαίπωρη ντραμς προσπαθώντας εντελώς αποτυχημένα να μιμηθεί τον Τουλιάτο, λίγο πιο κει ο άλλος είχε φυτέψει περικοκλάδες στο πεζοδρόμιο, που από την πολλή φροντίδα είχαν καταλάβει και το μισό οδόστρωμα (μέγιστου πλάτους 1,5 μέτρου, ότι πρέπει για να παρκάρουν νταλίκες), ο άλλος είχε δέσει τον σκύλο του σ’ ένα χωράφι μόνο του και ο καημένος ήταν στα όρια της παράκρουσης, ο χασάπης είχε πλύνει όλο του το μαγαζί (μαζί με τα πέντε γειτονικά του) και για να περάσουμε κάναμε κανόε-καγιάκ επί ασφάλτου, και φυσικά βγάλανε από τη γωνία και τους μπλε κάδους ανακύκλωσης, μιας και οι κάφροι της γειτονιάς πήγαιναν και πέταγαν μέσα ότι έβρισκαν πρόχειρο, αποφάγια, μαξιλάρια καναπέδων, σερβιέτες, βιντεοκασέτες, ότι να ‘ναι!

Και μετά μου λέτε να μη βρίζω…

Πότε έχουμε Δημοτικές Εκλογές γαμώ την κουδουνίστρα μου μέσα;

Γκαρνταρόμπα

Έκανα μια λίστα με ρούχα που θέλω, μπας και φιλοτιμηθούνε και πάνε να μου ψωνίσουνε τίποτα, γιατί εγώ δεν ξέρω ποιές συγκοινωνίες παίρνεις για Γλυφάδα ή Κηφισιά, και θα καταλήξω σε τίποτα νταμάρια στο Λαύριο, έτσι και πάρω πρωτοβουλία. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:


1) Φορεματάκι Dior, ειδικό για να μη σε πιάνει το μάτι.
Κάνει και για όσους έχουν αχρωματοψία.





2) Ουάου! After beach φανελάκι DKNY. Πάταγος!


3) DKNY τουαλέτα ΚΑΙ για τον χορό των αποφοίτων του κολλεγίου.





4) Ολόσωμο φορεματάκι Ed Hardy, ότι πρέπει για Live της Lady Gaga.






5) Κι ένα φολκλόρ τεμάχιον Essential Girls, στην περίπτωση που πάω στο "Αγρότης μόνος ψάχνει..."





6) Φουστίτσα FENDI για την παραλία. Για να μη χαζεύουν τα λιγούρια το τάνγκα μαγιό μου και το κωλαράκι μου.





7) Κι ένα ελαφρώς σέξυ τεμάχιον Frankie & Daisy, στην περίπτωση που πιάσω δουλειά ως λουλουδού στα μπουζούκια.






8) Υπερπαραγωγή! Τουαλέτα Jottum. Άμα θέλει να με βγάλει έξω κανένας πλούσιος. Για να κάνει εντύπωση μέσα στην Ζ4 ή στην SLK.








9) Αυτό δεν ξέρω ακόμα αν το θέλω.
(μπορεί να το πάρω για κανένα rock club στην Αντίπαρο)








10) Φορεματάκι Coco Bonbons με γήινα χρώματα παραλλαγής.
Μου είπαν πως είναι trendy.








11) Καταπληκτικό τεμάχιο Marc Jacobs για το επόμενο Rockwave που θα πάω σίγουρα.











12) Αυτό θα το λατρέψει η μαμά. Miss Sixty και ξερό ψωμί! Άμα δεν έχει στο νούμερό μου θα την αφήσω να το φοράει μέχρι να μεγαλώσω.











13) Sister Sam ζέρσεϋ. Στην περίπτωση που βρούμε κανέναν γκόμενο της προκοπής και θέλουμε κάτι άνετο που να... βγαίνει εύκολα.




14) Παπουτσάκι Adidas για τρέξιμο στο Central Park.






15) Μποτάκι Diesel. Δεν είναι τρέλλα;
(προβλέπω και για τον χειμώνα)


Αυτά τα λίγα θέλω προς το παρόν, διότι είμαι και οικονομικός τύπος και δεν θέλω να τους ξοδεύω καλοκαιριάτικα... (Καίμε και παραπάνω air-condition και θα μας έρθει η ΔΕΗ κανένα χιλιάρικο ευρώ, οπότε πάλι θα τον τρέχουμε τον μπαμπά...)

Εττικετούλες: ,   33 Comments
Βρουμ, Βρουμ...

Έπαθα πλάκα σήμερα! Εκεί που καθόμουνα στον καναπέ και έκλαιγα με την ησυχία μου που λέτε, ακούω τον μπαμπά να ανεβαίνει από τις σκάλες και μετά από λίγο ακούω ένα “ντουπ”. Αμέσως μετά ακούω “χριτς, χρατς, ζζζζννν, τσκτσκτσκ...”
Φυσικά δεν μπορούσα να δω τίποτα διότι όπως προείπα ήμουνα στον καναπέ, κι όταν λέμε στον καναπέ δεν εννοούμε ότι έπινα μπύρες και κάπνιζα βλέποντας μπάλα στην τηλεόραση. Ξάπλα ήμουνα πάνω σε ένα σεντονάκι, το οποίο ήτανε πάνω σε ένα κουβερτάκι, το οποίο ήτανε πάνω σε ένα σελτεδάκι, το οποίο... κλπ. Έτσι, για ό,τι συνέβαινε πίσω από την πλάτη του καναπέ είχα μόνο ηχητική κάλυψη.

Η ηχητική πανδαισία συνεχίστηκε με δυο-τρία “κλικ, κλακ” και ολοκληρώθηκε με ένα μεγαλοπρεπές “Αχά!” που είπε ο μπαμπάς. Αμέσως φώναξε την μαμά και καθόσαντε κι οι δυο σα βλάκες, χωρίς εμένα, και κοιτάζανε σα χαζοί κάτι και λέγανε: “Φοβερό”, “Καλά είναι πανέμορφο!”, “Και αυτό πως το έβαλες;”, “Ε, τώρα... Αφού είμαι εξπέρ”, και άλλα τέτοια και χαριεντίζονταν κανα δεκάλεπτο.
Έπρεπε να πλαντάξω στο κλάμα και να κοντέψω να πέσω από τον καναπέ για να φιλοτιμηθούν να με πάρουν αγκαλιά.

Και τότε συνέβη.
Για πρώτη φορά στη ζωή μου, αντίκρυσα ΑΥΤΟ:
V
V
V
V
V
V
V



Περιτό να αναφέρουμε πως έπαθα γκαγκάου.
Πριν προλάβει να κάνει τίποτα ο μπαμπάς, η μαμά το είχε αρπάξει και έκοβε βόλτες μέσα στο σαλόνι. “Τι κάνεις παιδί μου εκεί με το καρότσι”, “Τεστ ντράιβ”, “Είσαι με τα καλά σου;;; Φερ’ το εδώ να βάλουμε μέσα το παιδί!”

Ώπα! Εγώ ήμουν αυτή. Άρα;

Ε, πριν προλάβω να αναρωτηθώ με την ησυχία μου σαν άνθρωπος, με βάζει ο μπαμπάς μέσα, μου σφηνώνει το κεφάλι σε ένα #%$@&)$=μαξιλαράκι (ο Θεός να το κάνει...) που είχε μέσα, και αρχίζει και με δένει. Με δένει από πάνω, από κάτω, απ’ τα πλάγια, βάμος αλά πλάγια, ούτε τρόφιμος φρενοκομείου να ήμουνα. Ήμαρτον!
Αφού λοιπόν με ακινητοποίησε πλήρως, ανοίγει η μεγάλη ξύλινη πόρτα του σπιτιού, με τσουλάνε έξω πάνω σε αυτό το ουάου όχημα, και τι βλέπω; Αφού μια ψιλοτύφλωση την έπαθα πρώτα, μιας και με βγάλανε χωρίς γυαλιά ηλίου έξω, αντικρίζω για πρώτη φορά στη ζωή μου αυτό:
V
V
V
V
V
V
V



Σοκ και Δέος!
(αργότερα το απόγευμα που μπήκα στη Wikipedia, έμαθα πως αυτό λέγεται ήλιος και ουρανός)
Εκείνη τη στιγμή όμως ήμουν τόσο συγκλονισμένη, που το μόνο που κατάφερα να κάνω, ήταν να κοιμηθώ. Κατά τη διάρκεια του ύπνου μου δεν ξέρω τι συνέβη, ούτε πόση ώρα κράτησε. Αυτό που θυμάμαι, είναι πως όταν ξύπνησα: α) μύριζε σουβλάκια, β) ήμουνα κάτω από ένα δέντρο, και γ) μπροστά στη μούρη ήτανε μια χοντρή που μου έκανε γόυτσου-γούτσου κι έλεγε διάφορες ευχές στον μπαμπά του τύπου “να σας ζήσει”, και “να τη δείτε νυφούλα” (να θυμηθώ να κοιτάξω τι σημαίνει “νυφούλα”), και άλλα τέτοια. Ο μπαμπάς ήταν ακουμπισμένος στον κορμό ενός δέντρου δίπλα και έτρωγε το σουβλάκι του μουρμουρίζοντας “Ευχαριστώ πολύ, και στα δικά σας” κλπ.

Ευτυχώς μετά από πέντε λεπτά εμφανίστηκε και η μαμά, με ένα άλλο αυτοκινητάκι, εντελώς ξενερουά, που μέσα είχε πατάτες, ντομάτες, κρεμύδια, ραδίκια, βρούβες, δύο πεπόνια και οχτώ γερμάδες, και τότε συνειδοτοποίησα την ωμή πραγματικότητα: Οι απαράδεκτοι, με βγάλανε για την πρώτη βόλτα της ζωής μου, και ΠΟΥ με πήγανε; Ε;
Ε;

Ε;

ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ!!!

Ναι κυρίες και κύριοι. Στη λαϊκή! Αν είναι δυνατόν;
Άρχισα να γνωρίζω τη πραγματική ζωή, δίπλα απο τύπους που φωνάζανε “Έλα μαντάμ να πάρεις λεμόνια! Ολόφρεσκα! Από το μποστάνι τα κόψαμε πριν λίγο...” και κάτι βρωμύλους που πουλάγανε χαλιά και κιλίμια και καπνίζανε και πίνανε καφέδες, διότι είχανε αναδουλειές. Μάλιστα!

Αντί να με πάνε σε κανένα Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, σε καμιά Όπερα, σε κανένα πάρκο με άλλα παιδάκια, στη θάλσσα βρε αδερφέ, οι αθεόφοβοι με πήγανε στη λαϊκή! Κι όχι μόνο αυτό αλλά στο γυρισμό τραβάγανε και βίντεο και ήσαντε κατουρημένοι από τη χαρά τους που εγώ δεν έκλαιγα, και δεν είχα κατουρήσει και κανέναν στη μούρη, και δεν είχα αρχίσει και τα μπινελίκια... Ακούς;

Τους σκοτώνεις ή δεν τους σκοτώνεις;
(την τύχη μου μέσα...)