Πριν από 2 μήνες
Η αλήθεια είναι πως πέρασε ένας χρόνος.
Όχι σήμερα. Προχθές. Βέβαια ήμανε ιδιαίτερα απασχολημένη με το γκαλά που διοργανώθηκε προς τιμήν μου, και δεν είχα χρόνο για ποστ και άλλες τέτοιες φιοριτούρες, οπότε τώρα που κάαααθομαι και χωνεύω τα σοκολατάκια που έφαγα, είπα να θέσω τα εναγώνια ερωτήματά μου.
Παρακαλείται το αναγνωστικό κοινό να παραθέσει μόνο απαντήσεις που χρήζουν σοβαρής ερμηνείας ή έστω ψυχιατρικής παρακολούθησης και εγκλεισμού σε ίδρυμα. Όλα τα ενδιάμεσα μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Δεν είμεθα για μετριότητες εμείς κυρία μου…
Ερωτώ λοιπόν:
1) ΟΝΤΩΣ πέρασε ένας χρόνος ή μου κάνουν πλάκα διότι νομίζουν πως είμαι μικρή και δεν ξέρω καλή αριθμητική;
2) Αυτός ο χρόνος που πέρασε, θα ξανάρθει;
3) Στην περίπτωση που δεν ξανάρθει, άφησε τίποτα για να τον θυμόμαστε ή πήγε άκλαφτος;
4) Κάτι σέξυ φορεματάκια που φόραγα πέρσι το καλοκαίρι, γιατί φέτος μου χωράνε μόνο ως τον αστράγαλο;
5) Η Μενεγάκη είναι ακόμα χωρισμένη ή βρήκε γκόμενο;
6) Να φάω το ροζ κουφέτο από το γάμο της νονάς μου ή αυτό με γεύση λεμονο-μπανανο-πεπονο-καραμελο-μπιφτεκο-γιαουρτο-μαστίχα (γ@μώ τις εξελίξεις μου μέσα…);
7) Να κάτσω να σας γράψω σ’ αυτό το ποστ τα νέα του τελευταίου τριμήνου και να βγει Μπεν Χουρ ή να σας τα πλασάρω σε 12 άτοκες δόσεις;
8) Ο μπαμπάς μου θα είναι τόσο ερωτευμένος μαζί μου για πάντα; Μπορώ επιτέλους να σταματήσω να του κάνω νάζια και να ασχοληθώ με καμιά σοβαρότερη δουλειά; (έχω ένα μεταπτυχιακό να ολοκληρώσω…)
9) Αυτό το τεράστιο μπαλόνι με γάλα που έβαζα στο στόμα μου και χόρταινα όταν ήμουνα μικρή, που στα τσακίδια εξαφανίστηκε;
10) Είναι υποχρεωτική η ψαρόσουπα; Άμα δεν τη φάω κινδυνεύω από σκορβούτο ας πούμε; (Α, ρε Μαφάλντα… πόσο σε καταλαβαίνω…)
11) Τι σκατά σημαίνει κλιμακτήριος;
12) Τι σκατά σημαίνει δημοσιονομικό έλλειμμα;
13) Άμα πάω σε παιδικό σταθμό θα ακούω ντε και σώνει Mazzo and the Zoo, επειδή είναι trendy, ή μπορώ να συνεχίσω ανενόχλητη να χορεύω το Χορό των Μπιζελιών;
14) Αυτός ο Ολυμπιακός που μας έχει ζαλίσει τον έρωτα ο μπαμπάς, έτσι έπαιζε τόσα χρόνια ή εγώ είμαι η γκαντέμω;
15) Μειώθηκε καθόλου το φαινόμενο του θερμοκηπίου ή να πάω να κλειστώ σε κανένα δικό μου μπας κι επιβιώσω;
16) Τελικά “λεφτά υπήρχαν”;
17) Του χρόνου γίνεται να μην συμπέσουν τα γενέθλιά μου με τον γάμο της νονάς μου; Όχι τίποτα άλλο, αλλά να… την λυπάμαι την καημένη. Έκανε τόσες προετοιμασίες κι έξοδα, κι έσκασα μύτη εγώ κι όλοι ασχολούνταν με μένα…
18) Τελικά η λέξη “ψώνιο” είναι βρισιά ή τίτλος τιμής;
19) Εγώ πότε θα γίνω μάνα;
20) Αληθεύει ότι με τις δωδεκάποντες αποκτάς κιρσούς;
Έχω κι άλλες ερωτήσεις, αλλά σιγά μην μου τις απαντήσεις κανείς.
Τέλος πάντων, θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδάκια που θυμήθηκαν τα γενέθλιά μου, εκ βάθους καρδίας, και να παρακαλέσω την επόμενη φορά, αντί να ξοδεύονται στα κινητά και να παίρνουν τηλέφωνο τη μαμά και τον μπαμπά και να τους εύχονται διάφορα μελοδραματικά, ας κάνουν έναν κόπο να μου καταθέσουν απευθείας ότι προαιρούνται, στο λογαριασμό που διατηρώ σε μια Κυπριακή τράπεζα (τι να κάνουμε; εκεί είναι η offshore μου…)
Bonus Track:
Επειδή οι καιροί είναι χαλεποί, αναγκάστηκα να πουλήσω σε γνωστό paparazzi ορισμένες ημίγυμνες φωτογραφίες μου, έναντι αδρής αμοιβής, προκειμένου να δημοσιευτούν στο εξώφυλλο της γαλλικής Vogue, αλλά επειδή είμαι και μεγάλο αλάνι σας παραθέτω εδώ χάμω μία πρόγευση, ώστε να μην περιμένετε τους κωλο-Γάλλους.
Υ.Γ.: Προς τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρίας παραγωγής DVD “SIRINA”:
Αν δεν είχατε πάρει πρώτα τη μαλάκω, τη φοράδα τη Ντούβλη, μπορεί και να το συζήταγα. Τώρα θα πάρετε τ’ @ρχίδια (του μπαμπά) μου!
Εττικετούλες:
τι είπα πάλι;,
no fucking shit
25 Comments
Προφανώς θα αναρωτιέστε όλοι που χάθηκα…
Κυρίες και κύριοι, σας ζητώ έστω και εκ των υστέρων συγγνώμη, αλλά οι εξαιρετικά σοβαρές υποχρεώσεις μου, δεν μου επέτρεψαν να είμαι μαζί σας το προηγούμενο τρίμηνο. Ξόδεψα ένα μεγάλο διάστημα από τον πολύτιμο προσωπικό μου χρόνο για… το καλό της χώρας!
Όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας παρακάτω, τους τρεις προηγούμενους μήνες, κατέβαλα υπεράνθρωπες προσπάθειες, οργώνοντας κυριολεκτικά τον πλανήτη, προκειμένου να συνεισφέρω κι εγώ με τις λιγοστές μου δυνάμεις στην προσπάθεια να απεγκλωβιστεί η χώρα μας από τη δίνη των κακών που την έχει βρει, από τα ξένα Κεφάλαια, τους Κερδοσκόπους και τις Διεθνείς Χρηματαγορές.
Με υπερηφάνεια λοιπόν σας παρουσιάζω μία πρόσφατη συνέντευξή μου στον Larry King, στην πιο δημοφιλή εκπομπή του CNN, όπου αναλύω διεξοδικά τις απόψεις μου για το οικονομικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας.
Φυσικά για δική σας διευκόλυνση, τα λόγια του αγαπητού Larry, είναι μεταγλωττισμένα. Τα δικά μου τα άφησα αυτούσια φυσικά. Πιστεύω ότι λίγο ή πολύ, όλοι θα καταλάβετε αμέσως τι ΑΚΡΙΒΩΣ εννοώ με αυτά που λέω!
Απολαύστε:
Εττικετούλες:
μεταφρασμένη λογοτεχνία,
τι είπα πάλι;,
no fucking shit
25 Comments
Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι,
σας παρουσιάζουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, και μόνο για περιορισμένο αριθμό θέσεων, ένα σπάνιο ντοκουμέντο, ένα ανυπέρβλητο θέαμα: την αφεντομουτσουνάρα μου εν δράσει!
Το βιδεοτεμάχιο που ακολουθεί, είναι φυσικά προϊόν αναιδέστατου παπαράτσι, αλλά μιας και είμαι μεγάλη ψωνάρα είπα να το ανεβάσω, για να μπορέσετε να θαυμάσετε την νεαρότερη μπλόγκερ στον γαλαξία την ώρα της σκληρής δουλειάς.
Παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπ’ όψιν ότι η ώρα ήταν περασμένη, και ως εκ τούτου ο εικονολήπτης με πέτυχε χωρίς make-up και με τις πυτζάμες.
(ευτυχώς που δεν με πέτυχε και ο μπαμπάς, γιατί δεν θα το γλιτώναμε το ξύλο…)
Εττικετούλες:
baby trends,
my way
42 Comments
Σήμερα έφαγα την πρώτη μου κρέμα!
Αυτάααα…
Θέλετε κι άλλα;
Θέλετε μήπως να σας πω πως ήταν;
Θέλετε;
Εγώ δεν θέλω, αλλά αφού τα θέλει ο κώλος σας…
ΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΗΤΑΝ!
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!
Μάλιστα κύριε!
Αγνάντευα που λες τη βρόχα που έπιπτε ράιτ θρου (που έλεγε και μια ψυχή), όταν ξαφνικά με πλησιάζει απειλητικά με συνωμοτικό ύφος η μαμά, κι από πίσω… τσουπ! Ακολουθεί κι ο μπαμπάς.
«Ωραία» είπα από μέσα μου (διότι απ’ έξω μου δε μιλάω ακόμα).
«Θα πάμε βόλτα!»
Αμ, δε…
Άλλο ήταν το κόλπο. Παίρνω πόζα που λέτε για αγκαλιά, κι εκεί που έχω τεντωθεί και απλώνω και τα χέρια μου και κάνω και αυτούς τους ναζιάρικους πνιχτούς ήχους (όλα τα κόλπα που ξέρω δηλαδή…) σκάει μύτη μπροστά μου μια πολύχρωμη γαβάθα.
«Τι ‘ν’ τούτου;» ξαναλέω από μέσα μου.
Απ’ έξω μου έχω πάρει ύφος “μην κάνετε καμιά μαλακία, σας έφαγα… θα κλαίω μέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες…” αλλά μάταια προφανώς.
Με ταχύτητα ελαφρά χαμηλότερη απ’ αυτήν του φωτός, η μαμά μου περνάει στο λαιμό μια σαλιάρα, στρογγυλοκάθεται δίπλα μου, βουτάει ένα κουτάλι φούξια μέσα στη γαβάθα, και μου το σκάει μες τη μούρη!
Στην αρχή νόμιζα πως θα παίζαμε, αλλά αντί για κούκλες θα είχαμε κουτάλια. «Kinky» σκέφτηκα «αλλά δε βαριέσαι…»
Ε, λοιπόν όχι!
Βαριέσαι και παραβαριέσαι. Και δεν εννοώ από βαρεμάρα. Εννοώ πως παίρνεις το κουλό σου και αρχίζεις και βαράς τον εαυτό σου! Βαριέσαι μόνος σου δηλαδή ρε παιδί μου, πως το λένε; Αυτοτιμωρείσαι.
Διότι κύριε ερωτώ. Ερωτώ λέγω:
Χάθηκε ο κόσμος να μου δίνανε μια ωραιότατη κρέμα καραμελέ;
Μια crème brule;
Μια κρέμα προσώπου;
Μια κρέμα νυκτός ρε αδερφέ;
Όοοοοοχι! Εκεί! Κρέμα από ριζάλευρο!
(θεέ μου θα ξεράσω και μόνο που το σκέφτομαι…)
Μα είναι δυνατόν; Ποιος παπάρας βγάζει αυτές τις συνταγές; Ποιος ηλίθιος ορίζει τη διατροφή των βρεφών; Έχει δοκιμάσει ποτέ ο ίδιος αυτά που προτείνει; Κι αν ναι, ζει ακόμα;
Έχω κι άλλες ερωτήσεις, αλλά δεν θέλω να σας κουράσω. Νομίζω ότι μπήκατε στο πνεύμα. Φυσικά την έφαγα. Όπως τρώνε τις κρέμες τους όλα τα μωρά. Τη μισή εγώ, τη μισή το πάτωμα, την άλλη μισή το φορμάκι μου, και την άλλη μισή η μπλούζα της μαμάς (καλά ρε πούστη μου; πόσα μισά είχε αυτή κρέμα…;)
Αυτός ο βλάκας εν τω μεταξύ, αντί να με σώσει από την καταστροφή, καθότανε και τράβαγε φωτογραφίες. Ψωνάρα… Η κόρη του πέρναγε των παθών της τον τάραχο, κι αυτός εκεί! Η τέχνη πάν’ απ’ όλα!
Τέλος πάντων, δεν μπορώ να γράψω άλλα. Είμαι σοκαρισμένη.
Ελπίζω να κάνανε την πλάκα τους, και αύριο να μου φέρουνε κανένα κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, γιατί αλλιώς ετοιμαστείτε.
Ξεκινάω να ψάχνω για θετούς γονείς…
Εττικετούλες:
εξερευνήσεις,
no fucking shit
48 Comments
Πω, πω!
Αυτές δεν ήταν διακοπές που έκανα. Ταξίδι ζωής ήταν!
(αν το καλοσκεφτείς πέρασα παραπάνω από τη μισή μου (μέχρι τώρα) ζωή στο χωριό…)
Δεν έκλεισα καλά καλά τους 4 μήνες κι ήμουνα εκεί τους 2,5!
Άσε που έπαθα και πολιτιζμικό σοκ μόλις γύρισα. Στο σαλόνι καθόσαντε ένας τύπος σε ημιάγρια κατάσταση με γένια πολλά, μπάκα, αχτένιστος και βρωμιάρης, με καμιά σαρανταριά κουτάκια μπύρες γύρω γύρω και κουτιά πίτσας ολούθε, που ισχυρίζεται ότι είναι ο πατέρας μου! Τζίσους Κράιστ! Και ήθελε να με φιλήσει κιόλας ο γύφτουλας! Τον έστειλα φυσικά να κάνει πρώτα μπάνιο, να ξυριστεί, να αρωματιστεί και του είπα ότι θα κάνω ορισμένες διαβουλεύσεις (που είναι και της μόδας απ’ ότι έμαθα) πριν τον αναγνωρίσω και επισήμως ως γονέα μου.
Είπα διαβουλεύσεις και τι θυμήθηκα;
Ρε σεις, ο καταλληλότερος που πήγε; Πριν φύγω θυμάμαι που τον έβλεπα στα κανάλια, και χτύπαγε το χέρι στο τραπέζι, στο έδρανο, στο κεφάλι του Πολύδωρα, όπου έβρισκε. Εχθές τον πετυχαίνω σ’ ένα κανάλι και ήσαντε σα χεζμένος. Τι έπαθε; Κι αυτός ο άλλος που μοιάζει σαν το λαγουδάκι που μου έχει πάρει η θεία Νίτσα (χωρίς μουστάκι), ποιος σκατά είναι; Γιατί τον δείχνουν συνεχώς οι τηλεοράσεις;
Κι επίσης τι σημαίνει “η ΑΕΚ είναι τρεις βαθμούς πάνω από τη ζώνη υποβιβασμού”;
Δεν είναι κανονική ομάδα σαν τις άλλες;
Και που στα τσακίδια πήγε ο Κετσπάγια;
Έχω γεμίσει απορίες, που να πάρει!
Γιατί δεν μου είπε κανείς τι είναι οι εκλογές να πάω να ασκήσω το δικαίωμά μου;
Γιατί έχουνε κολλήσει 8.512 post-it πάνω στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής;
Γιατί ο Αυτιάς δεν είναι στον Alpha;
Γιατί ο Λαζόπουλος ξανάκανε εκπομπή;
Γιατί η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου λέγεται έτσι;
Γιατί η γιαγιά δεν ήρθε μαζί μας κι έμεινε στο σπίτι της στο χωριό;
Γιατί ο μπαμπάς φεύγει συνέχεια και πάει σ’ ένα μαραφέτι που το λένε δουλειά;
Γιατί κάνει κρύο στο μπαλκόνι τα βράδια;
Γιατί έχει γεμίσει σκόνη το μπλογκ μου;
Γιατί δεν μου κάνουν τα καλοκαιρινά μου φορεματάκια;
Γιατί η κούνια μου μου φαίνεται μικρότερη;
Γιατί χαίρεται και χαμογελάει ο κόσμος πατέρα;
Εττικετούλες:
τα υπουργεία μου...
43 Comments
Ποστ Αυστηρώς ακατάλληλο για ενηλίκους.
Εμπεριέχει βρισιές.
Απαραίτητη η παιδική συναίνεση.
Εμπεριέχει βρισιές.
Απαραίτητη η παιδική συναίνεση.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΠΑΠΑΡΕΣ!
Σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, που μου γαμάτε κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα τον κόσμο μου! Ναι ρε, τον κόσμο ΜΟΥ! Γιατί δικός μου είναι αυτός ο κόσμος, δεν είναι δικός σας. Εσείς τον ξοδέψατε τον χρόνο σας πάνω σ’ αυτόν τον κωλοπλανήτη. Τώρα είναι η δική μου σειρά. Και φροντίζετε συνέχεια, με τη μαλακία που σας δέρνει, με την εγκληματική ανικανότητά σας, με την ηλίθια συναίνεσή σας, με τη σιωπηλή σας απραξία, να μου καταστρέφετε ακόμα κι αυτά τα λίγα ωραία που μου έμειναν για να μεγαλώσω μέσα τους και γύρω τους.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ!
Που μου βρωμίζετε τις πόλεις, που μου μολύνετε τα ποτάμια και τις θάλασσες, που μου καίτε τα δάση, που μου σκοτώνετε τα ζωάκια, που τα καινούργια παιχνίδια που μου φτιάχνετε έχουν πιο πολύ πλαστικό κι από το εργοστάσιο της Tupperware, που με βομβαρδίζετε με αέρια και καυσαέρια, που μου καταστρέφετε ακόμα και την επαρχία, που μου βάζετε πάσο εισόδου σε κάθε φυσική ομορφιά που μου απέμεινε, που μου κρύβετε τον ήλιο και το φεγγάρι με τις αναθυμιάσεις σας, που με βάζετε να πίνω βρώμικο νερό, που με κάνετε πειραματόζωο για τα Έψιλον συντηρητικά σας, που εξαφανίσατε τις γεύσεις από τις τροφές μου, που με φυλακίζετε στα αδιέξοδά σας. Γαμιόληδες!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ!
Σας ευχαριστώ που είσαστε πάντα απόντες και δεν θ’ ακούσετε ποτέ τη φωνή μου. Σας ευχαριστώ μέσα από το μικρό βάθος της μικρής μου καρδιάς για όποιον εφιάλτη μου χαρίζετε κάθε μέρα, και που μου μαθαίνετε με τα υπέροχα εκπαιδευτικά σας συστήματα πως να διαχειριστώ τη σάπια σας κληρονομιά, όταν εσείς δεν θα υπάρχετε και θα καίγεστε στην Κόλαση, αν υπάρχει Θεία Δίκη και αν σας περιμένει κάτι τέτοιο...
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΜΠΑΜΠΑ!
Που σκέφτηκες μόνο τη δική σου ευτυχία πριν με φέρεις σ’ αυτόν τον κόσμο!
Κι όταν δεν μπορούσες να κάνεις πίσω, σ’ ευχαριστώ που έκανες ότι μπορούσες για να μου τον φτιάξεις όσο γίνεται καλύτερο...
ΤΙΠΟΤΑ ΔΗΛΑΔΗ!
Εττικετούλες:
σας γαμώ τα λύκεια,
τα υπουργεία μου...
34 Comments
